دیابت و از دست دادن دندان ها

دیابت و از دست دادن دندان ها منجر به تسریع زوال عقل در افراد مسن می شود

بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در شماره ویژه مجله تحقیقاتی دندانپزشکی با تمرکز بر افزایش سن و بهداشت دهان ، ابتلا به دیابت و کشیدن دندان ها منجر به اختلال عملکرد مغزی و تسریع روند زوال مغز در افراد مسن می شود.

Bei Wu معاون تحقیقات در کالج پرستاری NYU Rory Meyers و نویسنده اصلی مطالعه بیان می کند : " یافته های ما بر اهمیت مراقبت از دندان ها و مدیریت دیابت در افراد مسن در کاهش هزینه های ویرانگر فردی و اجتماعی بیماری آلزایمر و سایر علل زوال عقل تاکید می کند. "

دیابت از ریسک فاکتورهای مهم زوال عقل و دمانس می باشد . تصور بر این است که برخی از علائم شاخص دیابت مانند قند خون بالا، مقاومت به انسولین، التهاب و بیماری های قلبی مرتبط با آن منجر به ایجاد تغییراتی در ساختار و عملکرد مغز می شوند.
تحقیقات در حال توسعه نتایج مشابهی در خصوص ارتباط بهداشت ضعیف دهان خصوصا بیماری های لثه و از دست دادن دندان ها با اختلال زوال مغز یا دمانس را نشان می دهد.
مانند دیابت، التهاب نقش کلیدی در بیماری های لثه دارد و این فرآیندهای التهابی ممکن است در فرآیند زوال عقل دخالت داشته باشند ، همچنین لثه های ملتهب و دردناک و کشیدن دندان ها منجر به اختلال در فرآیند جویدن و بنابراین تغییر رژیم غذایی و در نهایت کمبود مواد مغذی می شود.

کمبود های تغذیه ای که منجر به بدتر شدن تحمل گلوکز و حساسیت به انسولین در دیابت شده از ریسک فاکتور های دیگر زوال مغز و دمانس می باشد .

Bei Wu همچنین بیان می کند: «بهداشت ضعیف دهان و دندان ها ، دیابت و زوال عقل همگی با هم مرتبط هستند و ما در حال بررسی اثرگذاری آنها بر یکدیگر هستیم. »

در حالیکه که دیابت و کشیدن دندان هر دو از ریسک فاکتورهای دمانس می باشند، تحقیقات اندکی در جهت بررسی همزمان این دو اختلال بر دمانس وجود دارد . در این خصوص Bei Wu و همکارانش به مطالعه ای که در دانشگاه میشیگان در خصوص بررسی سلامت در دوران بازنشستگی صورت گرفته بود مراجعه کرده و داده های حاصل از مطالعه در سال های 2006 تا 2018 را جهت بررسی تغییرات عملکرد مغز در این سال ها بررسی کردند . در این آنالیز محققان 9948 فرد مسن را بر اساس میزان سن گروه بندی کرده و به سه گروه 1- 65 تا 74 سال 2- 75 تا 84 سال 3- 85 سال و بالاتر تقسیم بندی کردند .

در این مطالعه که ارتباط سلامت افراد با بازنشستگی و بررسی حافظه و عملکرد مغزی در آن ها صورت گرفته بود ، ارزیابی ها هر دوسال همراه با سوالاتی در خصوص از دست دادن دندان ها ، دیابت و سایر مشکلات دموگرافیک صورت می گرفت . در این آنالیز محققان خصوصا تمایل بیشتری به بررسی افراد مسنی که تمام دندان های خود را کشیده بودند نشان داده اند.

محققان دریافتند که افراد مسن در حدود 65 تا 84 سال مبتلا به دیابت که تمام دندان های خود را از دست داده اند عملکرد شناختی بدتری نسبت به افراد با شرایط مشابه دارند.
با گذشت زمان، افراد مسن 65 تا 74 ساله مبتلا به دیابت به تنهایی زوال شناختی را تجربه کردند، و افراد 65 تا 84 ساله در شرایط از دست دادن کامل دندان ها نیز زوال شناختی سریع را تجربه کردند، اما افراد مسن 65 تا 74 ساله مبتلا به دیابت و از دست دادن کامل دندان ها همزمان سریع‌ترین سرعت زوال مغز را تجربه کردند.
ارتباط بین دیابت ، از دست دادن دندان ها و اختلال شناختی در افراد مسن با سن 85 و بیشتر اثبات نشده که میتوان این مورد را اینگونه توجیه کرد که
در این سن در کل زوال مغز فارغ از دیابت و بهداشت دهان و دندان ها با سرعت بیشتری پیش می رود.
افرادی که تا این سنین در قید حیات هستند به طور بالقوه لایف استایل سالم تری داشته اند

و افراد در این سنین تجربه بیشتری در خصوص کنترل دیابت خود داشته بنابراین کمتر دچار عوارض ناشی از عدم کنترل دیابت می شوند.
بنابراین در افراد مسن مبتلا به دیابت و با سطح بهداشت ضعیف دهان و دندان ها ، محققان بر اهمیت انجام ویزیت های منظم دندانپزشکی ، رعایت دقیق درمان دارویی و رژیم غذایی و کنترل مرتب قند خون توسط افراد مسن در خانه و غربالگری سطح شناختی و عملکرد مغزی به صورت مرتب الزامی می باشد .

Bei Wu همچنین بیان میکند:"دسترسی به امکانات مراقبت از دندان ها در افراد مسن خصوصا افراد مسن مبتلا به دیابت بسیار ضروری میباشد و کادر درمان بایستی حتما بیماران خود را از ارتباط موثر سلامت دهان و دندان بر عملکرد شناختی مغز مطلع نمایند. "