اختلال پرخوری عصبی

اختلال پرخوری عصبی binge disorder

تعریف: نوعی اختلال عصبی غیر قابل کنترل در قالب اپیزود های تکرار شونده از مصرف حجم بالایی از مواد غذایی با فواصل زمانی کوتاه حتی در صورت احساس سیری و احساس شرمندگی و ناراحتی به دنبال آن

علائم :

1-ولع وشتاب بیش از حد در صرف غذا در مقایسه با حالت نرمال
2- صرف غذا تا حد ایجاد احساس رضایت و راحتی نه تا حد رفع گرسنگی
3-صرف حجم بالایی از موادغذایی بدون احساس گرسنگی
4-احساس شرمندگی و انزجار از صرف بیش از غذا
5-ترجیح به صرف غذا به صورت تکی به علت احساس شرمندگی و خجالت از ولع و صرف بیش از حد غذا

هر فرد مبتلا به این اختلال دارای یک یا دو علامت از علائم بالا می باشد که توسط متخصصین سلامت تشخیص داده می شود.

علل بروز :

1-ژنتیک : افراد مبتلا به این اختلال دارای حداکثر حساسیت به هورمون دوپامین میباشند. به بیان دیگر دوپامین نوعی هورمون پاداش و انگیزه در بدن می باشد. شواهد محکمی مبنی بر ارثی بودن این اختلال در دسترس می باشد.

2- جنسیت : این اختلال در خانم ها شایع تر از آقایان میباشد . در ایالات متحده آمریکا حدود 3.6% از خانم ها و 2% از آقایان در برهه های متفاوتی از زندگی این اختلال را تجربه می کنند .

3- اختلالات ساختاری مغز : این اختلال منجر به کاهش قدرت کنترل در صرف غذا و یا عدم احساس سیری می شود .

4- افزایش وزن و عدم تناسب اندام : تقریبا 50% افراد دارای این اختلال چاق میباشند و50-25%افراد چاق که به دنبال جراحی برای کاهش وزن میباشند اندیکاسیون ابتلا به این نوع اختلال را دارند و اختلالات وزنی به عنوان علت و معلول این اختلال عصبی محسوب می شود.

5- صدمات روحی: اتفاقاتی مانند مرگ و میر ، جدایی از خانواده، طلاق، تصادف از ریسک فاکتورهای این اختلال میباشند ، همچنین 80% افراد مبتلا به این اختلال حداقل به یک اختلال روانی مبتلا می باشند مانند ترس ، افسردگی ، PTSD (اختلال استرس پس از حادثه ) ، اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد مخدر



زمان بروز اختلال

این اختلال معمولا در اواخر دوران نوجوانی تا حدود 20 سالگی روی میدهد ولی در بقیه سنین هم محتمل میباشد و افراد مبتلا به این اختلال جهت کنترل آن از لحاظ روانی و همچنین ایجاد الگوهای غذایی متعادل نیازمند حمایت و کمک های کارآمد از سمت خانواده و دوستان و درمان توسط متخصصین سلامت میباشند ، در غیر اینصورت و عدم کنترل این اختلال عواقب خطرناکی برای سلامت روحی و روانی افراد به دنبال دارد.

علائم تشخیصی :

1-بروز حداقل یک اپیزود پرخوری غیرقابل کنترل در هفته و دوام آن به مدت حداکثر 3 ماه

2- بر خلافbulimia nervosa فرد هیچ اقدامی در خصوص مقابله با اپیزودهای پرخوری انجام نمی دهد . (مصرف ملین ها و ورزش بیش از حد ) و از این وضعیت احساس خجالت و شرمندگی نمی کند .

عوارض ناشی از این اختلال

1-چاقی،مشکلات قلبی،سکته مغزی، دیابت نوع 2، سرطان
2-اختلالات خواب، دردهای مزمن ، آسم ، IBS(سندروم روده تحریک پذیر)
3-اختلالات هورمونی در خانم ها ، سندروم تخمدان پلی کیستیک ، اختلالات باروری
4- اختلال در روابط اجتماعی که منجر به انزوا و افسردگی در فرد میشود .


درمان:

Cognitive behavioral therapy
Interpersonal psychotherapy
Dialectical behavior therapy
Weight loss therapy
Medications

1-این روش مبتنی بر شناخت احساسات و افکارمنفی فرد نسبت به وزن، تناسب اندام ،مشخصات ظاهری و الگوهای صرف غذا می باشد.
این روش موثرترین درمان برای اختلال پرخوری عصبی میباشدکه به دو صورت انجام می پذیرد

1-1 جلسات درمانی خصوصی با متخصصین و روان درمانگر

2-1 روش های خود درمانی در قالب وبسایت و اپلیکیشن های خود درمانی

2- این روش درمانی بیان می کند که اختلال پرخوری نوعی مکانیسم در مواجهه و تحمل بهتر مسائل ومشکلات شخصی فرد میباشد که در بازه زمانی 16-12 هفته ای در قالب جلسات گروهی یا فردی با یک درمانگر متخصص و به صورت ترکیبی با CBT صورت می گیرد.

3- در این روش اختلال پرخوری عصبی نوعی پاسخ به تجربیات و احساسات منفی فرد می باشد که در خلال فعالیت های روزانه صورت میگیرد و روش درمانی این تکنیک بر چهار پایه استوار می باشد 1- mindfulness (ذهن آگاهی) 2- distress tolerance (تحمل فشار روانی) (کنترل احساسات) 4-interpersonal effectivenessemotion regulation 3-
مهارت های فردی


4- کاهش وزن

هدف از این روش تغییرات تدریجی در الگوهای رژیم غذایی و ورزش جهت مقابله با اختلال پرخوری عصبی همزمان با کنترل میزان غذای دریافتی در روز می باشد.در این روش کاهش وزن نیم کیلوگرم در هفته ایده آل میباشد. در مقایسه باCBT و IPT روشی کوتاه مدت میباشدو برای افرادی که در روش های دیگر درمان شکست خورده اند و یا به طور موقت تصمیم به کاهش وزن دارند مناسب می باشد.

5- دارودرمانی

داروهای متعددی برای درمان پرخوری عصبی موجود می باشد . این روش اغلب از سایر روش های درمانی از لحاظ اقتصادی به صرفه تر میباشد و در مدت زمان کوتاه تری پاسخ می دهند،گرچه دارودرمانی به اندازه ی روان درمانی در درمان اختلال پرخوری عصبی موثر نمی باشد.
داروهای موجود در درمان اختلال پرخوری عصبی
1-داروهای ضد افسردگی خصوصا فلوکستین
2-داروهای ضد تشنج مانند توپیرامات
3-داروهایی که در اختلالات بیش فعالی کاربرد دارند مانند lisdexamfetamine

عوارض جانبی داروها

1-کاهش اشتها
2-اختلالات وسواس فکری
3-اضطراب و علائم افسردگی
5-عوارض گوارشی
6-اختلالات خواب
7-افزایش فشار خون
8-اضطراب، تشویش، نگرانی

منبع مقاله