هرآنچه باید در مورد میگرن بدانید

هر آنچه باید در مورد میگرن بدانید!

میگرن نوعی بیماری است که شامل سردردهای شدید، مکرر و همراه علائم است. میگرن معمولا به صورت دوره ای است. یک اپیزود معمولاً به صورت مرحله‌ای اتفاق می‌افتد و می‌تواند چند روز طول بکشد. موارد شدید می تواند بر زندگی روزمره افراد از جمله توانایی کار یا تحصیل تأثیر بگذارد.

میگرن می تواند افراد را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد و محرک ها، شدت، علائم و دفعات آن می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد هر هفته بیش از یک قسمت دارند، در حالی که برخی دیگر فقط گاهی اوقات آنها را دارند.

تحقیقات انجام شده در سال 2015 نشان داد که میگرن کمی بیش از 19٪ زنان و 9٪ از مردان را تحت تأثیر قرار می دهد. اپیزودها اغلب در افراد 18 تا 44 ساله اتفاق می‌افتند، اما ممکن است در هر زمانی از جمله در دوران کودکی رخ دهند.

علائم

علائم میگرن معمولاً در مراحل زیر ظاهر می شوند:

قبل از سردرد: بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2008، 20 تا 60% افراد مبتلا به میگرن علائمی را تجربه می کنند که ساعت ها یا روزها قبل از سردرد شروع می شود. در این مرحله، فرد ممکن است یک یک سری علائم اولیه را تجربه کند که ممکن است شامل تغییرات عاطفی، به ویژه افسردگی و تحریک پذیری باشد. همچنین می تواند شامل خمیازه، سرگیجه، تشنگی، تکرر ادرار و حساسیت به نور و صدا باشد. گاهی اوقات هاله (Aura) ممکن است رخ دهد. این شامل علائم فیزیکی یا حسی، مانند چشمک زدن چراغ ها در میدان دید است.

در طول سردرد: در کنار سردرد خفیف تا شدید و ضربان دار علائم ممکن است شامل تهوع، استفراغ، گردن درد، سرگیجه و احتقان بینی باشد.

راه حل: بعد از سردرد، خستگی و تحریک پذیری ممکن است 2 روز دیگر ادامه داشته باشد. گاهی اوقات به آن "خماری میگرن" می گویند.
 
سایر ویژگی های رایج میگرن عبارتند از:
 
سر درد که در حین فعالیت بدنی یا زور زدن بدتر می شود

ناتوانی در انجام فعالیت های منظم به دلیل درد

افزایش حساسیت به نور و صدا که گاهی اوقات با دراز کشیدن آرام در یک اتاق تاریک قابل احیا است.

علائم دیگر ممکن است شامل تعریق، احساس گرما یا سرمای غیرمعمول، معده درد و اسهال باشد.

محرک ها

کارشناسان فکر می کنند که دوره های میگرن ممکن است ناشی از تغییراتی در مغز باشد که بر موارد زیر تأثیر می گذارد:

نحوه ارتباط اعصاب
تعادل مواد شیمیایی
رگ های خونی

ویژگی‌های ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشند - داشتن سابقه خانوادگی میگرن یک عامل خطر رایج است.

محرک های میگرن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. معمولاً عبارتند از:

تغییرات هورمونی، مانند تغییرات مربوط به قاعدگی
محرک های عاطفی مانند استرس، افسردگی، اضطراب و هیجان
عوامل غذایی، از جمله الکل، کافئین، شکلات، آجیل و غذاهای حاوی تیرامین و مونوسدیم گلوتامات (MSG)
داروها، مانند قرص های خواب، درمان جایگزینی هورمون (HRT) و برخی از قرص های ضد بارداری
عوامل محیطی، از جمله بوی تند، دود، صداهای بلند، رطوبت، تغییرات دما و نورهای روشن

برخی از محرک های احتمالی دیگر عبارتند از:

خستگی
کمبود خواب
کشش شانه و گردن
فشار بیش از حد فیزیکی
قند خون پایین
زمان غذای نامنظم
کم آبی بدن

اجتناب از محرک ها، در صورت امکان، ممکن است به کاهش دفعات حملات میگرن کمک کند.

تحقیقات در مورد نژاد و قومیت

میگرن می تواند یک بیماری ناتوان کننده باشد که کمتر تشخیص داده شده و درمان آن چالش برانگیز است. این را می توان به ویژه در جمعیت های BIPOC (سیاه، بومی و افراد رنگین پوست) مشاهده کرد. افراد رنگین پوست نسبت به سفیدپوستان کمتر احتمال دارد که تشخیص میگرن و درمان را دریافت کنند.

در واقع، تنها 47 درصد از آفریقایی-آمریکایی ها دارای تشخیص رسمی میگرن هستند، در حالی که 70 درصد از افراد سفیدپوست دارای تشخیص رسمی میگرن هستند. و تحقیقات دیگر نشان داد که افراد لاتین تبار نسبت به سفیدپوستان 50 درصد کمتر احتمال دارد که تشخیص رسمی میگرن را دریافت کنند. این نابرابری ها می تواند بر درمان و درمان تأثیر بگذارد.
در حالی که این ارقام می‌تواند به این نتیجه برسد که افراد سفیدپوست بیشتر از سایر گروه‌ها حملات میگرنی را تجربه می‌کنند، تجزیه و تحلیل نه مطالعه که میانگین شیوع سردرد یا میگرن شدید از سال 2005 تا 2012 در ایالات متحده را بررسی می‌کند، نشان می‌دهد که میزان شیوع این حملات در سراسر آمریکا همه گروه ها مشابه بودند:

17.7 درصد از بومیان آمریکا
15.5 درصد از سفیدپوستان
14.5 درصد از مردم اسپانیایی تبار
14.45 درصد از سیاه پوستان
9.2 درصد از مردم آسیا

علاوه بر این، زنان در همه گروه‌ها تقریباً دو برابر بیشتر از مردان احتمال حملات میگرنی را داشتند.
 
به طور کلی، مطالعاتی که در مورد میگرن بحث می‌کنند و از تفاوت‌های نژادی و قومیتی برای وضوح استفاده می‌کنند، اغلب عوامل مؤثر را در نظر نمی‌گیرند. تحقیقات بیشتر ضروری است، و این باید عوامل رفتاری، محیطی، ژنتیکی و اجتماعی-اقتصادی و همچنین دسترسی به مراقبت های بهداشتی را در نظر بگیرد.

چه بیماری هایی ممکن است میگرن را به دنبال داشته باشد؟

هر کسی ممکن است به میگرن مبتلا شود. یک سری بیماری ها می توانند میگرن را تشدید کنند که عبارت اند از:

افسردگی
اختلال دو قطبی
فیبرومیالژیا
سندرم روده تحریک‌پذیر
مثانه بیش‌فعال
اختلالات خواب
اختلال وسواس فکری عملی
اضطراب

درمان

هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد. با این حال، داروها می توانند علائم را در صورت بروز درمان کنند و افراد می توانند اقداماتی را برای کاهش دفعات و شدت دوره انجام دهند. اما به خاطر داشته باشید که این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند.

داروها

تسکین درد و انواع دیگر داروها اغلب می تواند کمک کننده باشد. مصرف دارو به محض شروع علائم ممکن است از شدید شدن آنها جلوگیری کند.
 
برخی از داروهای مسکن بدون نسخه که ممکن است برای افراد مبتلا به میگرن مفید باشد عبارتند از:

ناپروکسن
ایبوپروفن
استامینوفن

گزینه های دیگر عبارتند از:

تریپتان‌ها، مانند سوماتریپتان (Imitrex)
داروهای ضد استفراغ برای کنترل هر گونه حالت تهوع و استفراغ

مهم است که از مصرف بیش از حد دارو خودداری کنید زیرا استفاده بیش از حد می تواند باعث سردرد برگشتی شود. یک متخصص مغز و اعصاب می تواند به فرد کمک کند تصمیم بگیرد که چه مقدار از هر دارو بی خطر و موثر است.