سطوح بالای هورمون استرس

سطوح بالای هورمون استرس می تواند رشد استخوان را در کودکان متوقف کند.

با گذشت زندگی سلامت و رفاه ما تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار می‏ گیرد که به نوبه خود بر رشد و تکامل ما تأثیر می ‏گذارد. این عوامل شامل عوامل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و عاطفی می شود و همیشه روی ما تاثیر دارند.

اگرچه این عوامل می‏ توانند تأثیر مثبتی بر بدن ما داشته باشند، اما می‏ توانند تأثیر منفی نیز بگذارند. مسائلی مانند فقر، از دست دادن یکی از عزیزان، ترس از ایمنی و ناامنی شغلی می‏ تواند منجر به احساس استرس طولانی مدت و مداوم شود که به عنوان "استرس مزمن" شناخته می ‏شود.

استرس مزمن می‏ تواند منجر به تغییرات بیولوژیکی مختلف در بدن شود، از تغییرات در سطح سلولی گرفته تا تغییر سطح هورمون و می‏ تواند به بسیاری از مشکلات سلامتی در بزرگسالان منجر شود. اگر به طور منظم توسط کودکان تجربه شود، استرس مزمن می ‏تواند رشد آنها را متوقف کند.

پروفسور بری بوگین، متخصص انسان شناسی زیستی در دانشکده علوم ورزش و سلامت بیان می‏ کند: «اگر با سطوح شدید ترس یا استرس زندگی می‏ کنید، این استرس درونی شده و به هورمون‏های استرس تبدیل می‏ شود. اگر هر روز سطوح بالایی از هورمون‏های استرس دارید، این هورمون‏های استرس در واقع رشد استخوان‏ها را متوقف می‏ کنند. استرس مزمن تولید دو هورمون قوی هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین-1 را که باعث رشد استخوان می‏شوند، مهار می‏ کند».

او در گفتگو با برنامه مگ کاکس در مورد مطالعات خود بر روی کودکان جوامع مایا از گواتمالا صحبت می‏ کند و اینکه چگونه متوجه شده است که کودکان مایاهای مهاجر پس از نقل مکان به مناطق مرفه تر، در مدت زمان نسبتاً کوتاهی از نظر فیزیکی قد بلندتر می‏ شوند.

وی افزود:«گواتمالا تنها کشوری در قاره آمریکا است که دارای بیشترین کودکان کوتاه قد است. 47 درصد از همه کودکان زیر پنج سال قد بسیار کوتاهی دارند و این یک نشانه است که شرایط زندگی برای آنها مطلوب نیست. بیشتر مردم فکر می‏ کنند که کوتاهی قد بیشتر به این دلیل است که غذا نمی ‏خورند یا خیلی بیمار هستند، اما اینطور نیست و نکته اصلی در گواتمالا این است که 17 درصد از نوزادان تازه متولد شده تا پنج ساله از ثروتمندترین خانواده‏ ها هنوز رشد کوتاهی دارند».

وی ادامه داد:« گواتمالا خانه 18 میلیون نفر است، با این حال 260 نفر 50 درصد از کل ثروت این کشور را در اختیار دارند و کل جامعه بهای آن را می‏ پردازد. گواتمالا از نظر قتل و خشونت آمار بالایی دارد و همه مردم در ترس زندگی می‏کنند. از هر صد قتل فقط یک نفر به دادگاه می‏رود، یعنی قاتلان عملا محاکمه نمی‏ شوند. ثروتمندان بچه ‏های خود را با اتومبیل ‏های ضد گلوله با نگهبانان مسلح به مدرسه می‏ فرستند. این نوع زندگی کردن در هورمون های استرس که رشد را کند می‏کنند، درونی می‏شود».

در اوایل دهه 90، پروفسور بوگین از مدرسه ‏ای در فلوریدا که به کودکان بسیار فقیر مکان می‏ داد، بازدید کرد. 200 نفر از آنها از جوامع مایا بودند.

پروفسور بوگین گفت:«من بچه ها را اندازه گرفتم و آنها سه اینچ از همان کودکان همجنس و هم سال در گواتمالا بلندتر بودند. در سال 2000، من به همراه دکتر جیمز لوکی دریافتیم که کودکان مایا در فلوریدا و لس‌آنجلس پنج اینچ بلندتر از کودکان جوامع مایا هستند و برخی از آن‌ها در گواتمالا به دنیا آمده‌اند. ما تقریباً دقیقه به دقیقه تجزیه و تحلیل انجام دادیم و متوجه شدیم که هر چه بیشتر بچه‏ ها در ایالات متحده باشند، قدشان بلندتر می‏شود. این بزرگترین افزایش قد است که تا کنون در این مدت کوتاه در یک نسل اندازه گیری شده است».
پروفسور بوگین در آخر گفت: «کاهش خشونت و ترسی که در گواتمالا وجود دارد و محرک‏ های روانی برای قد بلندتر شدن و شبیه شدن به مردم «واقعی» ایالات متحده، همگان مشترک هستند.»