توصیف شاخصه های کلی درد

درد در نگاه کلی!

واقعیت این است که تجربه درد از جمله مسائلی است که معلول علت های متعدد و مختلفی است که باید با بررسی های دقیق و علمی از سوی متخصصین این دلایل تعیین شود. اما به طور کلی علت های مختلفی که می تواند منشا بروز درد در نواحی مختلف جسمانی باشد از این قرار است.

افزایش سن؛ زنان و مردان زمانی که با افزایش سن مواجه می شوند قطعا به دلیل تحلیل قوای جسمی و عضلات و کاهش توانایی های جسمی درد هایی را تجربه خواهند کرد. زیرا زمانی که افراد سن شان بالاتر می رود بسیار از دستگاه های مقاومت بدنی شان تحلیل می رود.

صدمات و ضربه ها؛ این دلیل نیز از جمله دلایلی است که برای مثال با پرت شدن از بلندی یا افتادن جسمی سنگین روی بخش های مختلف بدنی و یا با تصادفات می تواند در ایجاد درد های بدنی نقش داشته باشند.

بیماری های مختلف؛ افراد زمانی که با بیماری های مختلفی روبرو می شوند قطعا با اختلال در روند طبیعی جسمی شان روبرو خواهند شد. بنابراین دستگاه جسمانی نمی تواند به طور طبیعی فعالیت کند در نهایت درد هایی را در بخش های مختلف بدنی ایجاد می شود.

ریشه های عصبی؛ در برخی از مواد برخی از اختلالات روانی در بخش های جسمانی تاثیر می گذارد و افراد درد هایی را به طور مبهم تجربه می کنند. (البته این بخش از دردها باید در حوزه روان شناسی و روان پزشکی مورد بررسی قرار گیرد)
افراد مبتلا به درد دچار اختلال در تمرکز، حافظه کاری، انعطاف پذیری ذهنی، حل مسئله و سرعت پردازش اطلاعات می شوند و به احتمال زیاد تحریک پذیری، افسردگی و اضطراب را تجربه می کنند.
داروهای مسکن ساده در 20 تا 70 درصد موارد مفید هستند.

در حقیقت درد یک احساس ناخوشایند ناشی از تحریک پایانه های عصبی درد می باشد که می تواند فرد را از یک شرایط نامناسب آگاه نماید. این شرایط نامناسب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

آسیب های بافتی
تحریک سلولی
تخریب سلول های بافتی
کشیدگی
پارگی
تروما
درد حاد واکنش جنگ یا گریز بدن را تحریک می کند که اغلب منجر به ضربان قلب و سرعت تنفس سریع تر می شود.

انواع مختلف درد

درد حاد
این نوع درد عموماً شدید و کوتاه مدت است. به این صورت است که بدن فرد را از آسیب بافتی موضعی آگاه می کند. درمان آسیب زمینه ای معمولاً درد حاد را برطرف می کند.
انواع مختلفی از درد حاد وجود دارد:
درد سوماتیک: ​​فرد این نوع درد سطحی را روی پوست یا بافت های نرم درست زیر پوست احساس می کند.
درد احشایی: این درد از اندام‌های داخلی و پوشش حفره‌های بدن منشا می‌گیرد.
درد منتشره: فرد درد احشایی را در مکانی غیر از منبع آسیب بافتی تجربه می کند. به عنوان مثال، افراد اغلب در هنگام حمله قلبی شانه درد را تجربه می کنند.
درد مزمن
این نوع درد به مراتب بیشتر از درد حاد طول می کشد و اغلب درمان ندارد. درد مزمن می تواند خفیف یا شدید باشد. همچنین می تواند مداوم باشد، مانند آرتریت، یا متناوب، مانند یک دوره میگرن. درد متناوب پس از شعله ور شدن یک دوره خاموش می شود به گونه ای که فرد احساس می کند درد کامل برطرف شده است.
واکنش‌های جنگ یا گریز سرانجام در افراد مبتلا به درد مزمن متوقف می‌شود، زیرا سیستم عصبی سمپاتیک که این واکنش‌ها را تحریک می‌کند با محرک درد سازگار می‌شود.
اگر موارد کافی از درد حاد رخ دهد، می توانند سیگنال های الکتریکی را در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد کنند که باعث تحریک بیش از حد رشته های عصبی می شود.
توصیف درد
روش‌های تخصصی‌تر دیگری برای توصیف درد وجود دارد.
این موارد شامل:
درد نوروپاتیک: این درد به دنبال آسیب به اعصاب محیطی که مغز و نخاع را به قسمت های مختلف بدن متصل می کند، رخ می دهد که می تواند به صورت شوک الکتریکی، حساسیت، بی حسی، سوزن سوزن شدن یا تیر کشیدن ظاهر شود.
درد فانتومی: درد فانتومی پس از قطع عضو ایجاد می شود. این به احساسات دردناکی اشاره دارد که انگار از اندام گم شده می آیند.
درد مرکزی: این نوع درد اغلب به دلیل انفارکتوس، آبسه، تومور، دژنراسیون یا خونریزی در مغز و نخاع رخ می دهد. درد مرکزی ادامه دارد و از خفیف تا بسیار شدید متغیر است. افراد مبتلا به درد مرکزی احساس سوزش، درد و فشار را گزارش می دهند.
دانستن نحوه توصیف درد می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دقیق تری ارائه دهد.

تشخیص
توصیف ذهنی فرد از درد به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد. هیچ مقیاس عینی برای تشخیص نوع درد وجود ندارد، بنابراین پزشک سابقه درد را می گیرد.
پزشکان از بیماران موارد زیر را می پرسند:
مشخصه دردها، مانند سوزش، تیر کشیدن، چاقو زدن و ...
محل، کیفیت و انتشار درد، به این معنی که فرد درد را در کجا احساس می‌کند، چه احساسی دارد، و به نظر می‌رسد که تا چه اندازه گسترش یافته است.
چه عواملی باعث تشدید و تسکین درد می شود
زمان هایی که درد در طول روز رخ می دهد و تا چه مدت ادامه دارد
تأثیر آن بر عملکرد روزانه و خلق و خوی فرد
درک فرد از درد خود
چندین سیستم می توانند درد را شناسایی و درجه بندی کنند. با این حال، مهم ترین عامل در تشخیص دقیق، ارتباط واضح بین فرد و پزشک است.

اندازه گیری درد

برخی از اقدامات درد که پزشکان استفاده می کنند عبارتند از:
مقیاس‌های رتبه‌بندی عددی: این مقیاس‌ها درد را در مقیاس 0 تا 10 اندازه‌گیری می‌کنند، جایی که 0 به معنای اصلاً درد نیست و 10 نشان‌دهنده بدترین درد قابل تصور است. این برای سنجش چگونگی تغییر سطح درد در پاسخ به درمان یا وضعیت بدتر مفید است.
مقیاس توصیفی کلامی: این مقیاس ممکن است به پزشک کمک کند تا سطح درد را در کودکان مبتلا به اختلالات شناختی، بزرگسالان مسن و افراد اوتیستیک اندازه گیری کند. پزشک به جای استفاده از اعداد، سؤالات تشریحی مختلفی می پرسد تا نوع درد را سنجش کند.
مقیاس چهره: پزشک طیفی از چهره های بیانگر از مضطرب گرفته تا شاد را به فرد دردناک نشان می دهد. پزشکان عمدتاً از این مقیاس برای کودکان استفاده می کنند. این روش همچنین پاسخ های موثری را در افراد اوتیستیک نشان داده است.
فهرست مختصر درد: این پرسشنامه مکتوب دقیق تر می تواند به پزشکان کمک کند تا تأثیر درد یک فرد را بر خلق و خو، فعالیت، الگوهای خواب و روابط بین فردی آنها بسنجند. همچنین جدول زمانی درد را برای تشخیص هر گونه الگویی ترسیم می کند.
پرسشنامه درد مک گیل (MPQ): MPQ افراد را تشویق می کند تا از بین 20 گروه کلمه کلمات را انتخاب کنند تا درک عمیقی از احساس درد داشته باشند.
سایر شاخص های درد
وقتی افراد مبتلا به اختلالات شناختی نمی توانند درد خود را به درستی توصیف کنند، هنوز هم می توان شاخص های روشنی وجود داشت. این شامل:

بی قراری
گریه و ناله
مقاومت در برابر درمان و معالجه
کاهش تعاملات اجتماعی
افزایش سرگردانی
مشکلات غذا خوردن
مشکلات خواب

پزشک یا مشکل زمینه‌ای را اگر قابل درمان می‌کند، باشد، یا برای کنترل درد، درمان مسکن تجویز می‌کند.

تاثیر نژاد در مدیریت درد

یک افسانه رایج وجود دارد که سیاه‌پوستان درد را متفاوت از سفیدپوستان احساس می‌کنند. به همین دلیل، سیاه پوستان آمریکایی اغلب در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود درمان کافی برای درد دریافت نمی کنند.
سوگیری نژادی در ارزیابی و مدیریت درد به خوبی مستند شده است. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که سیاهپوستان پوست ضخیم‌تر یا انتهای عصبی حساس‌تر نسبت به سفیدپوستان دارند.
این تحقیق همچنین نشان داد که این باورهای غلط بر ارزیابی درد و توصیه‌های درمانی پرسنل پزشکی تأثیر می‌گذارد. این نشان می دهد که متخصصان مراقبت های بهداشتی با این باورها ممکن است درد افراد سیاه پوست را به درستی درمان نکنند.