تفاوت بین آرتروز و آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتروز و آرتریت روماتوئید دو نوع از شایع‌ترین انواع التهاب مفصل هستند. آرتروز و آرتریت روماتوئید شباهت‌هایی دارند، ولی به روش‌های متفاوتی به مفاصل آسیب می‌رسانند.
آرتروز زمانی رخ می‌دهد که غضروف محافظ در مفاصل به مرور زمان از بین می‌رود و منجر به درد و سفتی می‌شود. آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است که در آن دستگاه ایمنی بدن به مفاصل حمله می‌کند و باعث التهاب و آسیب می‌شود.
حدود 33 میلیون بزرگسال در ایالات متحده به آرتروز مبتلا هستند، که آن را به شایع‌ترین شکل التهاب مفصل تبدیل کرده است. آرتریت روماتوئید 1.5 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می‌دهد و زنان حدود سه برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
اگرچه هر دو بیماری می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، ولی به طور متفاوتی توسعه می‌یابند و ممکن است به درمان‌های متفاوتی نیاز داشته باشند.

علائم آرتروز در مقابل آرتریت روماتوئید
علائم آرتروز معمولاً به تدریج در طول سال‌ها ایجاد می‌شود و اغلب یک طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آرتریت روماتوئید تمایل دارد مفاصل مشابه را در هر دو طرف بدن تحت تأثیر قرار دهد و می‌تواند سریع‌تر ایجاد شود، اغلب همراه با علائم غیرمفصلی مانند خستگی و تب.

تفاوت‌ها
آرتروز و آرتریت روماتوئید تفاوت‌های بیشتری نسبت به علائمی که ایجاد می‌کنند، دارند. در اینجا تفاوت‌های اصلی بین این دو نوع التهاب مفصل آورده شده:
زمان بروز:
آرتروز به ندرت افراد زیر 40 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آرتروز معمولاً در افراد بالای 55 سال ایجاد می‌شود و با افزایش سن احتمال آن بیشتر می‌شود. هرچه سن بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا به آرتروز بیشتر می‌شود. دست کم 80٪ افراد بالای 55 سال علائم آرتروز را در عکس‌برداری با اشعه ایکس نشان می‌دهند.
علائم آرتریت روماتوئید معمولاً کمی زودتر شروع می‌شود. بسیاری از افراد نخستین علائم را بین سنین 30 تا 50 سالگی تجربه می‌کنند. با این حال آرتریت روماتوئید می‌تواند در هر سنی شروع شود و با افزایش سن، خطر آن افزایش می‌یابد.
علل:
آرتروز به دلیل عوامل خطر - مانند سن - در ترکیب با فشار وارد شده بر مفاصل یا ناهنجاری در کارکرد مفصل، شاید به دلیل آسیب‌دیدگی، ایجاد می‌شود. آرتروز یک بیماری تخریبی مفصل محسوب می‌شود زیرا باعث از بین رفتن بافت مفصل در طول زمان می‌شود.
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است - نه یک بیماری تخریبی مفصل. در بیماری خودایمنی، دستگاه ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم مفصل حمله می‌کند. این امر به دلیل ژن‌ها و عوامل محیطی مانند سیگار کشیدن است.
گزینه‌های درمانی:
درمان آرتروز بر مدیریت علائم و کند کردن آسیب مفصلی تمرکز دارد. این ممکن است شامل فیزیوتراپی، مدیریت وزن و مسکن‌ها باشد. در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی تعویض مفصل باشد.
درمان آرتریت روماتوئید با هدف کنترل پاسخ خودایمنی و کاهش التهاب انجام می‌شود. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs)، داروهای بیولوژیک و کورتیکواستروئیدها درمان‌های رایج هستند. پزشک ممکن است فیزیوتراپی، ورزش و دیگر راهبردهای مراقبت از خود را برای کمک به مدیریت علائم آرتریت روماتوئید و حفظ کارکرد مفصل توصیه کند.
عوامل خطر:
عوامل خطر اصلی برای آرتروز شامل افزایش سن، استفاده بیش از حد از مفاصل، چاقی و آسیب‌های پیشین مفصل است. ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد، به ویژه در موارد آرتروز که دست یا زانو را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
عوامل خطر برای آرتریت روماتوئید شامل داشتن سابقه خانوادگی این بیماری و زن بودن است. برخی عوامل محیطی، مانند سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض آلاینده‌ها، نیز می‌توانند خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهند.

شباهت‌ها
آرتروز و آرتریت روماتوئید هر دو اشکالی از التهاب مفصل هستند که به مفاصل آسیب می‌رسانند. آن‌ها همچنین موارد مشترک ویژه‌تری دارند:
جنسیت تحت تأثیر:
زنان حدود سه برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند. پژوهشگران کاملاً مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می‌افتد،ولی باور دارند هورمون‌ها ممکن است نقش داشته باشند.
آرتروز نیز بعد از 55 سالگی زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد، اگرچه این تفاوت به اندازه آرتریت روماتوئید قابل توجه نیست. زنان ممکن است به دلیل تفاوت در ساختار مفصلی، تغییرات هورمونی پس از یائسگی و تفاوت در نحوه توزیع وزن در اطراف مفاصلشان، بیشتر در معرض آرتروز باشند.
فرآیند تشخیص:
ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی معمولاً با انجام مراحل مشابهی برای تشخیص هر دو نوع التهاب مفصل شروع می‌کنند. این موارد معمولاً شامل معاینه فیزیکی، بررسی سابقه پزشکی و خانوادگی و آزمایش‌های تصویربرداری مانند عکس‌برداری با اشعه ایکس یا اِم‌آرآی است.
پزشک ممکن است آزمایش خون را نیز برای بررسی آرتریت روماتوئید انجام دهد و به دنبال نشانه‌های التهاب و پادتن خاصی باشد که می‌توانند نشانه پاسخ خودایمنی باشند.
تغییرات سبک زندگی به مدیریت کمک می‌کند:
چه آرتروز داشته باشید چه آرتریت روماتوئید، برخی اصلاحات سبک زندگی می‌تواند به محافظت از مفاصل شما و قابل مدیریت‌تر کردن زندگی روزمره کمک کند.
حفظ وزنی که شما و پزشکتان به عنوان وزن بهینه تشخیص داده‌اید مهم است زیرا وزن اضافی می‌تواند فشار بیشتری بر مفاصل، به ویژه زانوها و لگن وارد کند.
استفاده از وسایل کمکی، مانند عصا هنگام راه رفتن یا بازکننده در قوطی در آشپزخانه، می‌تواند به حفظ استقلال کمک کند.
بسیاری از افراد همچنین تنظیم چیدمان خانه یا محل کار خود را مفید می‌دانند، مانند بالا بردن ارتفاع صندلی یا چیدمان مجدد وسایلی که زیاد استفاده می‌شوند برای جلوگیری از دراز کردن دست یا خم شدن بیش از حد.

آیا می‌توان همزمان به آرتروز و آرتریت روماتوئید مبتلا بود؟
ممکن است همزمان به آرتروز و آرتریت روماتوئید مبتلا باشید. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید شانس بیشتری برای ابتلا به آرتروز دارند. این به این دلیل است که التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید می‌تواند در طول زمان به مفاصل آسیب برساند و شما را در برابر تغییرات مفصلی که می‌تواند منجر به آرتروز شود، آسیب‌پذیر کند.
اگر آرتریت روماتوئید دارید، همکاری با پزشک برای کنترل التهاب و مدیریت عوامل خطر ممکن است به کاهش شانس ابتلا به آرتروز کمک کند.
ممکن است هر دو بیماری در یک مفصل ایجاد شوند، یا ممکن است مفاصل مختلفی را در بدن تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان نمونه، ممکن است آرتریت روماتوئید در دستان خود داشته باشید ولی آرتروز در زانوهایتان ایجاد شود. پزشک می‌تواند یک برنامه درمانی ایجاد کند که هر دو بیماری را پوشش دهد، که ممکن است شامل ترکیبات مختلفی از داروها و درمان‌ها باشد.

چه زمانی باید به دنبال مراقبت بود و با چه کسی تماس گرفت؟
اگر علائم مفصلی را تجربه می‌کنید که:
در فعالیت‌های روزانه شما اختلال ایجاد می‌کند
با گذشت زمان بدتر می‌شود
با داروهای مسکن بدون نسخه بهبود نمی‌یابد
همراه با علائم دیگری مانند تب، خستگی یا کاهش وزن بدون دلیل ظاهر می‌شود
به پزشک مراجعه کنید.
پزشک می‌تواند آزمایشاتی را برای تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از آرتروز، آرتریت روماتوئید یا چیز دیگری است، تجویز کند. در برخی موارد، ممکن است شما را به یک روماتولوژیست (پزشکی که در تشخیص و درمان التهاب مفصل و دیگر بیماری‌های مؤثر بر مفاصل، عضلات و استخوان‌ها تخصص دارد) ارجاع دهند.
اگر بیمه دارید، فهرست ارائه‌دهندگان تحت پوشش شرکت بیمه درمانی خود را بررسی کنید. بسته به برنامه بیمه درمانی شما، ممکن است پیش از تعیین وقت ملاقات با متخصص، به ارجاع از پزشک مراقبت‌های اولیه نیاز داشته باشید.
اگر درد مفصلی ناگهانی و شدید پیدا کردید، متوجه مفصلی شدید که در لمس داغ است، اصلاً نمی‌توانید مفصلی را حرکت دهید، یا درد مفصلی همراه با تب بالا دارید، مراقبت‌های پزشکی اورژانسی دریافت کنید. این علائم می‌تواند نشان‌دهنده عفونت در مفصل شما باشد که برای جلوگیری از عوارض جدی نیاز به درمان فوری دارد.