کافئین می تواند به درمان علائم ADHD کمک کند

کافئین می تواند به درمان علائم ADHD کمک کند

یک بررسی اخیر نشان می‌دهد که کافئین می‌تواند به طور موثری با نقص توجه، یادگیری و حافظه در مدل‌های حیوانی اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) مقابله کند. کافئین می تواند برای درمان افراد مبتلا به ADHD که علائم آنها عمدتاً شامل کمبود توجه است استفاده شود، اما محققان باید این نتایج را در مطالعات انسانی تأیید کنند.

یک بررسی اخیر که مطالعات انجام شده در مدل‌های حیوانی ADHD را خلاصه می‌کند، نشان می‌دهد که کافئین می‌تواند به مدیریت علائم شناختی، مانند نقص در توجه، یادگیری و حافظه در افراد مبتلا به ADHD کمک کند.

داده‌های مربوط به اثرات کافئین بر بیش‌فعالی و تکانشگری متفاوت بود، که نشان می‌دهد کافئین ممکن است برای افراد مبتلا به ADHD با این علائم خاص مناسب نباشد.

خاویر وازکز محقق در دانشگاه اوبرتا د کاتالونیا، اسپانیا و یکی از نویسندگان این مطالعه توضیح می دهد که چرا آنها تأثیرات کافئین را مطالعه کردند:

«مراکز درمانی برای درمان ADHD محدود است و اختلاف نظر در مورد استفاده از برخی از انواع داروها و محرک ها، به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد. به همین دلیل است که مطالعه اثربخشی سایر مواد مانند کافئین مفید است.»

هدف تحقیق آنها خلاصه کردن مطالعات اخیر در مورد بررسی اثرات درمانی کافئین در مدل های حیوانی ADHD بود.

این بررسی در مجله Nutrients منتشر شده است.

ADHD  و محرک ها

ADHD یک وضعیت سلامت روان است که کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس یک نظرسنجی ملی در سال 2016، 9.4 درصد از کودکان و نوجوانان 2 تا 17 ساله در ایالات متحده مبتلا به ADHD بودند. شیوع ADHD در بزرگسالان در ایالات متحده در سال 2016 0.96٪ در مقایسه با 0.43٪ در سال 2007 بود، اما ADHD بزرگسالان هنوز کمتر تشخیص داده شده است.

ADHD با مشکل در حفظ توجه، بیش فعالی یا بی قراری و رفتار تکانشی مشخص می شود. سه زیرگروه اصلی ADHD وجود دارد که شایع‌ترین زیرگروه آن با افرادی است که هر سه علامت را نشان می‌دهند. دو زیرگروه دیگر شامل علائم بی توجهی بدون بیش فعالی یا بیش فعالی و تکانشگری بدون بی توجهی است.

داروهای رایج مورد استفاده برای ADHD شامل محرک هایی مانند متیل فنیدیت (ریتالین، کنسرتا) و آمفتامین ها هستند.

اگرچه این یک تصور غلط رایج است که محرک ها ممکن است بیش فعالی را در افراد مبتلا به ADHD بدتر کنند، داروهایی مانند ریتالین معمولاً تأثیر آرام بخشی روی این افراد دارند.

اختلال در سطوح مواد شیمیایی مغز یا انتقال دهنده های عصبی، از جمله دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین، با علائم ADHD مرتبط است. محرک هایی مانند متیل فنیدات تمایل به عادی سازی سطوح این پیام رسان های شیمیایی دارند، به ویژه با افزایش سطح دوپامین یک انتقال دهنده عصبی که توانایی تمرکز را کنترل می کند. این ممکن است اثرات آرام بخش ضد شهودی این داروها را بر افراد ADHD توضیح دهد.

اگرچه شواهد نشان می‌دهد که استفاده طولانی‌مدت از محرک‌هایی مانند ریتالین برای مدیریت علائم ADHD بی‌خطر و مفید است، اما برخی از افراد مبتلا به ADHD این داروها را کمتر تحمل می‌کنند.

کافئین در مکانیسم اثر خود با سایر محرک‌ها متفاوت است و می‌تواند جایگزینی برای محرک‌های ADHD باشد.

دکتر لیدیا زیلووسکا، روانپزشک دانشکده پزشکی دانشگاه مینه سوتا در گفتگو با MNT  گفت:

«بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD با کافئین خود درمانی می کنند و دانستن بیشتر در مورد اثرات آن در افراد مبتلا به ADHD به ما کمک می کند تا بفهمیم چه کسی یا چگونه ممکن است از کافئین سود ببرد.»

دکتر زیلوسکا توضیح داد که چرا کافئین ممکن است در برخی موارد جایگزین خوبی برای داروهای تجویزی باشد:

«کافئین مشخصات مکانیکی منحصر به فردی دارد و ممکن است گزینه خوبی برای کسانی باشد که از داروهای استاندارد ADHD استفاده نمی کنند یا آن را تحمل نمی کنند. ما همیشه به ابزارهای اضافی در مورد ADHD نیاز داریم.»

با این حال، او تأکید کرد که مطالعات بر روی کافئین مبتلا به ADHD کوچک، محدود و تا حد زیادی قدیمی بود که بیشتر آنها مطالعات پیش بالینی روی حیوانات بود.

اثرات کافئین بر عملکرد شناختی

در مطالعه حاضر، محققان 13 مطالعه حیوانی انجام شده از سال 2005 را که تأثیر کافئین بر علائم ADHD را ارزیابی کردند، خلاصه کردند.

این بررسی نشان داد که درمان با کافئین کمبود توجه و سایر عملکردهای شناختی مشاهده شده در ADHD را کاهش می دهد.

به طور خاص، درمان با کافئین، تمایز بویایی، توجه، یادگیری، حفظ حافظه، حافظه کوتاه مدت و حافظه فعال را در حیوانات نوجوان و بالغ با علائم ADHD بهبود بخشید.

علاوه بر این، درمان با کافئین منجر به تغییراتی در وزن بدن یا فشار خون نمی شود، که برخی از نگرانی های مرتبط با داروهای محرک است.

برخلاف تأثیرات کافئین بر عملکرد شناختی، داده‌های مربوط به تأثیر کافئین بر بیش‌فعالی مختلط بود. علاوه بر این، سن و جنس بر تأثیر کافئین بر بیش فعالی تأثیر گذاشت.

تنها یکی از مطالعات بررسی شده تأثیر کافئین را بر بیش فعالی ارزیابی کرد. این مطالعه نشان داد که کافئین در کوتاه مدت باعث کاهش بیش فعالی می شود اما پس از درمان مزمن باعث افزایش رفتار می شود.

فقدان اثر واضح کافئین بر بیش فعالی در ADHD نشان می دهد که کافئین می تواند تنها برای درمان افرادی مناسب باشد که علائم آنها بیشتر شامل کمبود توجه است.
مطالعات خلاصه شده در این بررسی همچنین نشان داد که درمان با کافئین نشانگرهای مغزی ADHD را عادی می کند. به عنوان مثال، کافئین سطح دوپامین و سروتونین را افزایش می دهد که در افراد مبتلا به ADHD کمتر است.

استفاده از کافئین برای درمان ADHD

توانایی کافئین در کاهش علائم شناختی و بهبود نشانگرهای مغزی مرتبط با ADHD در مدل های حیوانی نشان می دهد که کافئین می تواند برای مدیریت علائم ADHD در انسان استفاده شود.
با این حال، نویسندگان خاطرنشان می کنند که تحقیقات بیشتر برای تأیید این نتایج قبل از استفاده از کافئین برای درمان ADHD ضروری است.

منبع خبر